Mijn 42ste verjaardag is achter de rug. Terwijl ik dit probeer te typen zit er een puberende Old English Bulldog van 37 kg (Max) aan de toetsen te snuffelen. Zodra hij doorheeft dat ik dat niet zo fijn vindt, zucht hij en ploft hij neer naast me in de zetel. Genesteld tussen mij en mijn oudste zoon. Nog een beetje verder in de zetel zitten zijn jongere broer, mijn echtgenoot en Loki, onze koppige oude straathond die we 11 jaar geleden geadopteerd hebben. Een gezellige bende, samen in de zetel.

Zo heb ik het graag. Samen met mijn gezin.

Niet alleen de honden verrijken ons gezin. We hebben 2 aquariums, 2 dwergpapegaaien, 2 geadopteerde wurgslangen, 2 gekko's en 6 kippen. En eigenlijk ook nog krekels en meelwormen als voer 😊. Je kan ons dus gerust omschrijven als dierenliefhebbers. Natuurliefhebbers.

Dat brengt me bij onze andere passie: reizen. We hebben al heel wat mooie bestemmingen bezocht. De laatste reis was naar de jungle in Costa Rica. Het eerste hotel waar we sliepen was enkel bereikbaar per boot. Eens aangekomen moesten we uit de boot springen, rugzakken boven ons hoofd, om zo aan land te gaan. Tijdens ons verblijf gaan we altijd op zoek naar dieren. De jongste zoon had de dierenlijst gemaakt. Op voorhand opgezocht wat er waar te zien is en hoe groot de kans is dat we het diertje ook gaan zien. Als hij er aan begint bestaat zijn lijst doorgaans uit de meest zeldzame exemplaren. Enkele weken later en na veel overleg komen we dan bij een definitieve lijst waarbij de verwachtingen intussen al wat meer zijn aangepast aan de realiteit. Dag en nacht gaan we op zoek. En het moment dat we iets spotten? ... Mama trek een foto! Mama probeer deze hoek eens! Nathalietje trek dit! Nathalietje probeer dat eens te fotograferen! Heb je daar al een foto van?!... 😊. Mijn volgende passie.

Bij mijn allereerste reizen trok ik nog foto's met een analoog toestel. Je weet wel, met die filmrolletjes. Geen idee of de foto's gelukt waren, op hoop van zegen getrokken. Bij terugkomst allemaal in zakjes steken, gegevens noteren en dan "bang" afwachten hoeveel foto's gelukt waren. Maar gelukt of niet, ik had wel al van in het begin het gevoel dat ik meer van mijn reizen genoot met een fototoestel in de hand. De beleving was voor mezelf veel intenser. De herinneringen stonden beter op mijn netvlies gebrand. In positieve zin. Ik voelde dat ik er meer mee wou doen. De verwachtingen lagen steeds hoger, ik legde de lat steeds hoger. En daar horen dan upgrades van materiaal bij. Zo ben ik gegroeid in mijn fotografie. Tot ik mijn eerste spiegelreflexcamera kocht en niet aan de knoppen uit kon. Dan heb ik een basiscursus gevolgd om mijn toestel beter te leren kennen en meer uit mijn toestel te kunnen halen. En dan nog meer gegroeid.

Mijn jongens waren intussen allebei beginnen basketten. We proberen 1 keer per jaar op reis te gaan. Als fotografe kan ik me in die periode uitleven. Maar omdat er wel wat meer oefening nodig is dan 14 dagen per jaar ben ik begonnen met het fotograferen van de basketwedstrijden van mijn zonen. Een hele uitdaging. Doorgaans slechte belichting en zonder flits, veel beweging, veel bewegende onderwerpen. Fotografen die meelezen zullen de struggle wel kennen. Gelukkig maak ik er een erezaak van om zoveel mogelijk wedstrijden van mijn jongens bij te wonen. En oefening baart kunst. Ik ga niet beweren dat mijn foto's kunst zijn maar de evolutie in mijn foto's is wel merkbaar. En daar ben ik best trots op.

Het feit dat ik ook steeds vaker de vraag krijg om foto's te trekken op gelegenheden of van dieren en mensen doet me plezier. Indien mogelijk ga ik graag in op de vraag. Het doet me ook plezier om andere mensen blij te maken of te helpen. Dus toen ik voor mezelf beslist had om op zelfstandige basis administratieve en praktische ondersteuning te bieden aan andere ondernemers wist ik wel zeker dat ik mijn fotografie er ook ging bij betrekken.

Zo, nu weet je nog net wat meer over mij.

Mijn gezin komt altijd op de eerste plaats, huisdieren inbegrepen. Ik hou van de natuur, van avontuurlijke reizen en van fotograferen.

Anderen kunnen helpen heeft me altijd veel voldoening gegeven. Plannen, organiseren, regelen, puntjes op de i zetten....

"I love it when a plan comes together!"

Op de weg die ik nu ben ingeslagen zorgt de ene passie ervoor dat de andere passie ook mogelijk wordt. En ja, ik weet waar die quote vandaan komt...

Zalig toch?